Op een goede zaterdag loop je op Schiphol, kom je ineens Dolf tegen. Is ie ook nog eens op weg naar Guernsey, net als ik. Tja, en wat doe je dan? Biertje? Ja, lekker. Goed, we stappen de grijze vogel in die ons naar overstapplaats Southampton brengt. In het vliegtuig: biertje? Ja, lekker. Op tijd in Southampton aangekomen, zodat we nog een uurtje de tijd hadden om over te stappen. Biertje? Ja, lekker. En door naar Guernsey.
Helaas was daar Peter niet op de afgesproken tijd met onze startnummers, dus maar naar het hotel. Tassen gedropt om nog “even” naar de legendarische Cock and Bull te gaan. Biertje? Ja, lekker. En dan zit je opeens aan het Breda-bier. Uuhhh?? Ja hoor! In Guernsey aan het Breda-bier! Dat smaakte prima, en ietwat laat, en “enige” pints verder maar naar het hotel. Slapen, gevolgd door een (sarcasme-mode on) uitgebreid en heeerlijk (sarcasme-mode off) ontbijt.
Dus niet echt ideaal aan de start voor de Marathon. Van start en direct konden we een paar kilometer klimmen. Net niet stijl genoeg om te gaan wandelen, maar de kilometertijden gingen naar boven de 6:00. En we werden door drie-kwart van het deelnemersveld ingehaald. Pas een paar uurtje verder kwamen we tot de slimme conclusie dat dat voornamelijk de estafette-deelnemers zijn geweest die gelijk met ons van start waren gegaan, en dus de hele marathon voor, achter of naast ons liepen.
De eerste 10 kilometer gingen wat moeizaam, daarna kwam ik er wat lekkerder in. De waterpostjes namen ze hier letterlijk. Alleen water, verder niks. En ik had geen gelletjes bij me. Maar het ging prima. Tot zo’n 25 kilometer. Toen vloeiden de krachten langzaam weg. Het parcours was niet extreem moeilijk, maar er zal wel vals plat in en er stond een aardige wind. Die we ook af en toe mee hadden, we liepen grofweg een ronde langs de gehele kustlijn van Guernsey, met af en toe door wat dorpjes. Echt heel erg mooi vond ik het niet.
Ik begon nu wel door m’n krachten heen te raken en bij 35km was ook Dolf verre van fit. Maar je moet blijven lopen, ga je wandelen ben je de pineut. Dat was erg zwaar. Het vooraf afgesproken tempo van 3:45 als eindtijd moesten we al laten varen. En het werd zwaarder en zwaarder. Tegenwind! Nog 3 km te gaan. Gelukkig een verzorgingspost. Nee, winegums en suikersnoepjes!!! Ik heb de halve voorraad opgevroten en Dolfie, die even 100 meter achter me liep, sloot weer bij me aan. Weer op weg. Maar ik had het nog zwaar. Toch proberen aan te haken bij wat estafettelopers die ons inhaalden om van ze te profiteren tegen de tegenwind. Bij km 40 hervond ik mezelf redelijk. De suiker deed zijn werk, godzijdank! De laatste 2 kilometer werden dus nog met redelijke kilometertijden afgewerkt, en de finish werd gehaald in een toch wel beschamende 3:52.
Maar goed, daar waren vandaag genoeg redenen voor. En van de hele-marathon finsishers finishten we nog redelijk vooraan ook.
Guernsey Marathon: ✓.
Onderstaande video geeft een impressie van de Marathon. Excuses voor de man in het witte shirt die constant hinderlijk in beeld probeerde te komen…
En nog twee foto’s gevonden, rechts in het blauwe shirt:
1x in je leven doe je iets geks, liefst met betrouwbare menschen, maar als die er niet zijn, dan gewoon “allennig’. Immers: niemand zo betrouwbaar als jezelf, zeker in mijn geval.
Dus op naar Guernsey, en wie loopt daar op Schiphol (terwijl vliegveld Teuge naast de deur ligt), een beroemd Sliener, GJL. De rest van de reis is redelijk betrouwbaar opgetekend. Het was een hele beproeving, zeker daar de auto links rijdt en wij linksom het eiland rondgingen en links (de buitenbaan) moesten lopen. Elke blinde bocht die wij wilden afsnijden lieten we bijna het leven.
Tja, voor 56 pond was het karig. geen finisher shirt, geen uitslagen en onderweg geen sportdrank en elk woord over Peter (..v..) Head is er één teveel.
Gelukkig wel een betrouwbaar busnet … Voor 1 pond naar het vliegveld, als die rijdt. Nauwelijks taxi’s, en als lijn 91 dan eindelijk 20 minuten fully loaded wegbroest en precies op tijd een ereronde over de parkeerplaats van het vliegveld maakt en doordendert geven wij een brul “STOP”. Nog een extra 500 terug “rennen” om het vliegtuig te halen dat op vetrekken staat.
Jammer van die verschrikkelijke muziek, maar een mooi promo filmpje voor het hardlopende van Dokkum orakel.