Back to the roots vandaag, 10 kilometer van m’n oude woonplaats Sleen stond er een winterse cross op het programma; Aalden Rondomme genaamd.
Twee afstanden stonden er op het programma vandaag, de incourante 6,2 kilometer en een 10 kilometer. In de goede vorm van de laatst weken wilde ik wel eens weten wat er tegenwoordig mogelijk is op een 10 kilometer.
Het begon goed, ik was m’n horloge vergeten. Even balen, je haalt er toch behoorlijk wat informatie uit tijdens de race.
Het parcours was voor hooguit de helft verhard, de andere helft was door de regen wat zwaarder geworden. Vooral de eerste kilometer, en aan het eind van de race, waar al een paar honderd man over een zandpad waren gelopen waren erg zwaar met modderige stukken. Ietsje zwaarder dan gedacht, maar gelukkig had ik de goeide schoenen meegenomen. Verder was het best een mooi parcours, de organisatie was ook prima.
De start was om 1 uur. Onoverzichtelijk, omdat je niet weet wie welke afstand loopt. Pas bij 2 kilometer kwam er een scheiding tussen de 6 en de 10 kilometer. Daar kwam ik erachter dat ik in 5e positie lag. Ongeveer zoals verwacht. Maar ik had dus geen idee hoe hard ik liep. Gelukkig waren er wel kilometerbordjes, zodat ik wel wist hoe ver we in de wedstrijd waren.
De familie stond me aan de kant aan te moedigen, en gaven aan waar ik lag in het deelnemersveld. Vanaf het begin tot het einde liep ik in 5e positie. Vanaf de 2e kilometer liep er een jongen zo’n 40 meter achter me. Bij de 6e kilometer hoorde ik zijn voetstappen wat naderen. Ik dacht dat hij zou aansluiten. Maar dat liet op zich wachten. En nog eens anderhalve kilometer later zag ik dat het gat met hem vergroot was.
Ik wist dat er bij deze wedstrijd bekers te vergeven waren in twee categorieen, tot 40 jaar, en 40+. Geen idee wat de leeftijd was van de mensen voor me. En ook geen idee wat mijn tijd was. Ik naderde de finish, en vlak voor de finish hoorde ik dat de nummer één van de 40+ categorie (mijn categorie) gefinished was. Ik kende de wegen niet echt goed, en wist niet meer hoe lang er nog te lopen was, maar plotseling doemde daarna direct al de finish voor me op. Ik keek naar de tijdklok en was aangenaam verrast door de tijd. 37:37 over 10 kilometer, mijn 2e tijd ooit gelopen. Dat op een dergelijk parcours geeft aan dat mijn persoonlijk record nog wel een stukje sneller kan. Dat kan echer nog wel even duren, de komende weken heb ik andere wedstrijden/trainingen op het programma staan. Alles staat nu in het teken van de Parijs Marathon, begin april. Daar moet het knallen worden!
Als 2e in mijn categorie kreeg ik nog een mooie beker, waarvoor hulde.
Finishfilmpje (tussen de langzamere lopers van de korte afstand):