Nog steeds geblesseerd, moet eigenlijk 5-7 weken rust nemen, maar je (ik) hoop toch iedere keer weer dat het opeens toch wel weer kan, blessurevrij lopen. Onzin natuurlijk.
Toch op zaterdagavond de boot naar Ameland gepakt om zondagmorgen vroeg aan de start van de eerste ultra van de Vuurtorentrail te staan.
Ook nu hou ik het kort. Prima ontvangst en totaal onverwachts één van de mooiste trails van Nederland. Erg afwisselend, veel single-tracks (je verwacht het niet op Ameland), uiteraard wat stukken strand, toch nog (relatief) veel hoogtmeters en een kolere-eind als je geblesseerd bent. Tot zo’n 40km ging het, daarna werd het lastig, en na zo’n 47km zei ook mijn kuitspier “pats”, dus kon ik 13km (anderhalf uur, het was uiteraard geen vlak asfalt waar je op loopt) wandelen naar de finish. Direct na de wedstrijd besloten om nu echt een rustperiode in te lassen. Sowieso drie weken helemaal niks doen, misschien meer. We zullen zien.
Toch niet helemaal met een klotengevoel naar huis, de ontdekking van deze trail smaakt naar meer, en hoop volgend jaar weer van de partij te zijn. Hopelijk dan blessurevrij.
