Na het mislukte (4e plaats eindklassement) avontuur in het Sallands Cross Circuit hadden we de hoop maar gevestigd op het Crosscircuit van het Oosten.
In mijn 1e wedstrijd, inmiddels 2 maanden geleden, werd ik 2e (weer achter de nummer 1 van het Sallands), de tweede wedstrijd moest ik laten schieten, zodat ik de overige 3 wedstrijden moet finishen om in het klassement te komen.
Het was opnieuw heerlijk weer om te lopen, bijna lente-achtig. Het zou geen makkelijk parcours worden, de Holterbergcross, de naam zegt het al een beetje. Prima, het was een mooi parcours, volledig onverhard, wat klimmetjes, wat modder-achtig, alles wat je in een cross verwacht. Weer lekker vooraan gestart. De nummer 1 in het klassement stond precies voor me. Die zou te snel voor me zijn, dat heeft ie de afgelopen maanden in zo’n wedstrijd of 8 al laten zien. De eerste paar kilometers liep ik zo’n 20 meter achter hem. Het ging goed, ik zag buiten hem alleen wat jonge gasten voor hem lopen. Mijn klassement was weer de 40+ categorie. Ik kon nog 1 jonge deelnemer inhalen. Toen doemde het klimmetje op. Heel erg pittig als je al behoorlijk verzuurd bent. Maar ik kwam er redelijk overheen. Ik kreeg nog iemand in zicht waar ik naar toe kon lopen. In een bocht kon ik achter me kijken, er was niemand in de buurt. Mooi! De laatste kilometer redelijk ontspannen gelopen. Een 2e plaats in de categorie leverde een mooie grote tas met de wekelijkse boodschappen van de C1000 voor me op. Maar belangrijker, de concurrentie achter me is vrij kansloos. Ze zitten ongeveer op andere halve minuut achterstand wat op een 5 kilometer erg veel is. De nummer 1 is te snel voor me, maar die tweede plek kan me bijna niet ontgaan met nog twee wedstrijden te gaan. Alleen even heel blijven.
Misschien volgen er nog foto’s/video