Hallohoo, da sind wir wieder! En nog wel bij unsere freundliche Nachbarn.
Weet je trouwens wat je niet moet doen? Een marathon lopen terwijl je een (kleine) blessure hebt aan de zijkant van je knie. Sommigen doen dat dan toch, en die liggen dan drie maanden uit de running (haha, woordgrap). Lopersknie heet dat.
Drie maanden niks doen is funest voor de conditie. Ik kan inmiddels weer voluit trainen, maar de snelheid en conditie is nog lang niet op niveau. Aangezien ik nooit verzuringstrainingen doe, en het toch wel goed is om jezelf af en toe eens pijn te doen, maar even een wedstrijdje tussendoor.
Vlak over de grens was er een wedstrijd met verschillende afstanden, waaronder een 5km. Maar eens kijken wat er in zit. Nog gecertificeerd ook nog. Tot nu toe heb ik op alle gecertificeerde wedstrijden die ik gelopen heb, een persoonlijk record gelopen, ongeacht de afstand. Dat zou er vandaag zeker niet in zitten. Ruwweg gokte ik op een tijd onder de 19 minuten.
In het (atletiek)stadion van Gladbeck gingen we om 9:15 van start. Het was al flink warm, 25 graden, gelukkig liepen we veel in de schaduw. Na 100 meter werd ik van achteren aangetikt, maar met kunst- en vliegwerk bleef ik overeind. De eerste kilometer liep ik zelfs in ongeveer 6e positie. Die ging ook erg snel in 3:38. De tweede kilometer ging direct al 15 seconden langzamer en ik vreesde het ergste. Ik werd echter vrijwel niet ingehaald. De volgende kilometers kon ik aardig vlak op dat tempo blijven lopen,
Wel een aangename verrassing; in Duitsland hebben ze 68465 leeftijdscategorieen, en de mijne was niet echt sterk bezet, zodat ik waarempel nog een mooie bokaal mocht ophalen. Waarvoor hulde.
Onkruid vergaat najt, zelfs niet in der Heimat !
Grüße,
Dolf