Halloooo! Da sind wir wieder!!
Precies een jaar geleden stond ik hier ook aan de start van de Kevelaer Marathon. Toen haalde ik de finish niet, en het zou zeker 9 maanden duren voordat ik weer een beetje normaal zou kunnen hardlopen.
Nu, na 5 weken relatief weinig getraind te hebben (1 duurloopje van 21km en voor de rest wat kort interval-werk), hoopte ik dat de knie en de rest van het lijf het zou houden.
Ik had voor deze marathon gekozen omdat ik twijfelde of ik wel 42km zou kunnen hardlopen en/of dat mijn knie het zou houden. Deze marathon bestond uit 7 rondjes van 6 kilometer, zodat, als ik zou moeten uitstappen, ik nooit ver van start/finish/auto zou zijn.
In een prachtig fel winterzonnetje (met af en toe wel wat wind) gingen we een kwartiertje later dan gepland van start. Er was een record aantal deelnemers van zo’n 500 man.
Ik wilde rustig aan beginnen, maar de (gemiddelde) kilometertijd gaf 5:05 aan. Dat was een stuk sneller dan gepland/gedacht, maar ik liep makkelijk en de hartslag bleef mooi laag.
Twee verzorgingspostjes per ronde, dat was prima voor elkaar. En ik bleef uiterst vlak lopen. Bij het halve marathon punt voelde ik me nog prima, en het horloge gaf nog steeds die 5:05 aan. Ook fysiek ging het prima, nergens last van.
En zo liep ik de rondjes mooi weg, en de tijd vloog voorbij. Met nog een dikke ronde te gaan liep de hartslag wel wat op, maar dat mocht ook wel.
Ook de laatste ronde ging fysiek gezien prima, en voor het eerst sinds meer dan een jaar heb ik zonder ook maar één klein blessuuretje een marathon uitgelopen.
En dan ook nog eens in 3:34:nogwat, veel sneller (en makkelijker) dan verwacht.
Uiteraard ben ik (nog) niet in top-conditie, maar dat komt over een tijdje wel weer terug.
Een prima dagje en als je dan direct over de finish ook nog een (alkoholfreie) Erdinger in de hand krijgt gedrukt, ja, dan heb je niks meer te klagen.
Und, meine Damen und Herren, Gratuliere Herrn Lahuis. 50e Marathon: √ !!
En dit, dames en heren, noemt met een vlakke marathon lopen:




