Prachtig parcours
De vierde wedstrijd van het Sallands Cross Circuit. De eerste had ik gemist en de 2e en 3e wedstrijd had ik nipt gewonnen. Vandaag eens op een zaterdag. Wel zo’n leuke dag om te hardlopen. Het was ook ietsje later dan normaal, om kwart over 1 gingen we van start.
Vandaag ook weer dagprijzen per afstand en per leeftijdscategorie en dat bracht weer wat snelle mannen aan de start, die niet aan de competitie meedoen. De wedstrijden zijn ook gewoon wedstrijd op zich, de punten worden alleen verdeeld onder de competitie-deelnemers, de prijzen onder alle deelnemers.
Zo stonden er wat regionale toppers aan de start. Twee van hen, daar liep ik een paar jaar geleden regelmatig tegen, maar had ze nog nooit verslagen. Het zijn aardig snelle mannen.
In de eerste kilometer kon ik dicht bij ze blijven. Niet verkeerd. Mijn concurrent voor het klassement zag ik niet. Zou hij een wedstrijd overslaan?
Na ongeveer een kilometer was ik zelfs zo brutaal om de beide snelle lopers, die overigens beiden net de 50 gepasseerd zijn (maar nog superfit en snel), te passeren. Ze telden niet mee voor het klassement, en ook niet voor de dagprijzen in mijn categorie, want ze hadden nog weer een speciale categorie voor de 50+. Het maakte mij dus totaal niet uit of ze voor of achter mij zouden eindigen. Het ging mij om de puntjes voor het klassement.
Met z’n vieren stuivertje wisselen
Daarna was het stuivertje wisselen tussen ons 3. Steeds werd ik ingehaald door één van beide of ik haalde hun weer in. Maar ik had de indruk dat ik een beetje gebruikt werd. Steeds als ik werd ingehaald werd vlak voor mij het tempo weer verlaagd.
Daar had ik geen zin in, en na een paar keer heb ik daar wat van gezegd. Ik weet ook niet of het bewust ging, maar daarna ging het beter.Prachtig parcours vandaag, erg mooie bosloop met wat modderige stukken en vooral in het begin was het uitkijken voor de vele uit-stekende boomwortels.
Ongeveer halverwege was er een bocht naar links. Er stond ook een boom in de bocht. Het was kiezen; of om de boom heen lopen of voor de boom langs door een onoverzichtelijk glad hobbelig stukje ondergrond. Ik koos voor binnendoor en dat was een foute keuze. Met een flink tempo ging ik onderuit. Wel op een bospad, maar fijn is het niet. Het kostte me gelukkig niet al te veel tijd. Snel weer opstaan en doorgaan.
De puntjes leken binnen handbereik, de concurrent was nergens te bekennen. Tot zo’n 3km! Daar was ie opeens, en hij haalde me in. We hadden ongeveer hetzelfde tempo. En toen werd het stuivertje wisselen met de twee voornoemde toppers en de concurrent.
Om een beetje te chargeren; het werd een strijd op leven en dood. De laatste kilometer ging in en we liepen nog steeds bij elkaar. De twee toppers van de 50+ sloegen een klein gaatje van zo’n 5 seconden. Die zou ik dus weer niet verslaan, maar dat deed er even helemaal niet toe.
Het was tot aan de finish maximaal gaan. Niet voor het eerst. Was vorige week het verschil nog (slechts) 2 seconden in mijn voordeel, vandaag zou het nog spannender zijn. Ik liep voorop in die laatste kilometer maar de concurrent liep vlak achter me. Het kwam op de laatste meters aan. En dat lukte heel nipt. Erg blij dat ik hem toch weer voor wist te blijven. Dat had vandaag ook net zo goed andersom kunnen zijn.
Finish. Een metertje verschil?
Verder waren er vandaag geen “losse” deelnemers in onze leeftijdscategorie die voor ons eindigden, zodat we weer in vertrouwde samenstelling naar het podium mochten. Een pracht van een strijd, dit maakt de sport leuk! Met wat schaafplekken kwam ik thuis, geen probleem! Next stop: 17 december Luttenberg.
Bedankt Spieker Fotografie voor de prachtige foto’s weer!
Podium:
Tas met boodschappen:
Tot het uiterste tot aan de finish:
