De snelheid neemt nog steeds ietsje toe iedere week, maar topvorm is het nog zeker niet.
De wedstrijd vandaag in Hengelo, mede-georganiseerd door de Familie L. Een kleinschalige wedstrijd met zo’n 50 man aan de start voor de halve marathon. Verder nog een 10km en een 5km die later zouden starten.
Om 10:20 klonk het startschot en 2 man snelden er vandoor. Laten gaan maar, die gaan me iets te snel. De eerste kilometer liep ik bij 2 dames en 2 heren, maar aan het einde van die kilometer liep ik bij ze weg. Één van de beide koplopers moest daarna ook al direct laten lopen, en zo kon het dat ik al vrij snel in tweede positie liep.

De man voor me hield ik een aantal kilometers een seconde of 15 voor me. Die voorsprong had hij in de eerste kilometer gepakt.
Het parcours was erg mooi, veel onverharde stukken en zelfs nog een heus klimmetje. Dat loopt lekker weg.
Na zo’n 5 kilometer achterhaalde ik de koploper en even later kon ik hem lossen. Eerlijk gezegd dacht ik toen dat ik een goede kans had om hier winnend over de streep te komen, mijn tweede gedeelte is meestal wel sterk. Maar een paar kilometer later hoorde ik iemand me van achteren naderen. Achterom kijken doe ik nooit, dus weet niet hoe lang hij daar al liep.
Bij kilometer 9 was het zo ver, en werd ik zelf bijgehaald. Het was vrij snel duidelijk dat ik deze man vandaag niet bij zou kunnen houden. Direct laten gaan dus, en in eigen tempo door.
Daarna was de opdracht vrij simpel, de (dik) 21 kilometer uitlopen. Dat was prima te doen. Er stond nog een bandje onderweg, aanmoedigingen van veel wandelaars etc., en de laatste kilometers kwamen we te lopen tussen lopers van een andere afstand.
Toch enigszins bang om toch nog ingehaald te worden, wel het tempo redelijk stevig (naar mijn kunnen) gehouden en een halve kilometer voor de finish na een bocht toch even achterom gekeken. Geen concurrentie te zien.
En zo als tweede over de streep. Een mooi bossie bloemen en een leuk bokaaltje mocht ik na de finish ophalen. Hulde!


