September 15th 2018 – Hoenwaardrun, Hattem (10km)

Je verliest veel sneller je snelheid dan je duur-conditie, dat is bekend. Na 2 1/2 week zonder training en alleen 2 lange wedstrijden te hebben gelopen, was de snelheid dus behoorlijk vermindert.
De Wisenttrail liep niet helemaal als gepland, dus de ambities om eind oktober een 100km te lopen werden geschrapt. Wel stond ik vorige week nog ingeschreven voor de 100km van Winschoten. Ieder jaar het NK en af en toe een WK. Het oorspronkelkijke doel was om een kilometer of 60/70 te lopen als training voor die 100km. Toch van start gegaan, je weet maar nooit. Halverwege ging het zo makkelijk dat ik er bijna van overtuigd was dat ik die 100km zou finishen. Maar na 60km was het snel gebeurt. Conditioneel zal ik me nog in te houden, maar de benen voelden ineens als pap. Helaas een bekend fenomeen bij mij. Frustrerend om achteraf te zien dat ik richting het podium liep op een heus NK. Geen leeftijdsgroepen, maar ik zat op 60km dichtbij de top 3 Nederlanders. Maar bijna telt niet.
Vandaag dus een tien kilometer-wedstrijd. De snelheids-trainingen weer opgepakt, maar om echt sneller te worden moet je af en toe ook een snelle wedstrijd lopen. Naar Hattem dus.
Twee rondjes door de Hoenwaard. Halverwege de ronde een kleine klim de dijk op, wat bij de tweede ronde erg moeizaam ging. Seconden-werk, maar toch.
Ik kwam uit op iets meer dan 39 minuten, meer is het even niet. Die snelheid komt wel weer terug.
Er waren vandaag 3 afstanden, en per afstand ook een 40+ categorie. En zo mocht ik nog op het tweede treetje van het podium gaan staan voor een beker en een regenjas, achter de ongenaakbare teamgenoot.