Baku wordt tegenwoording ook wel Lourdes genoemd. Er heeft zich namelijk zeer recent een wonder plaatsgevonden.
Donderdag was er de Baku Boulevard Marathon. Op zich stelde het weinig voor, een wedstrijd georganiseerd door de Marathon Country Club (een club van mensen die in zo veel mogelijk landen een marathon lopen) en de plaatselijk hardloopclub. Ik kwam midden in de nacht aan, kon nog eventjes slapen, ontbijten en we mochten hollen. Strakke planning!
Nu heeft Azerbeijdjan niet zo’n hardloop-cultuur.
Veel deelnemers stonden er niet aan de start. ik denk een man of 50. En de gemiddelde leeftijd was om en nabij de 96.
Het leek dan ook meer op een wandelclub. Maar goed, ieder zijn ding. Ik ben blij dat we in Nederland nog grenzen hebben waarbinnen je moet eindigen om als uitslag in de lijst (van de 100 marathon club) te komen.
Verzorgingspost, ieder zijn eiegen beker
Maar goed, ik kwam daar aan met een flinke blessure. Toch weer een jumpersknee (eigen diagnose) en wel zodanig dat ik absoluut geen trap kon lopen en wandelen al behoorlijk pijnlijk was.
Wat doe je dan als de reis al geboekt is, en iedere dag hoopt: morgen gaat het beter? Je gaat en neemt een (t)overdosis pijnstillers. En zo kon het dat ik aan de start stond met nog wel een pijnlijke knie, maar ik kwam in beweging.
Zeker de eerste kilometers was het mank lopen, maar ik kon er zeker een nog zeer redelijke looppas inhouden. Onderweg bijvoeden met meer pillen. Lang verhaal kort. Prima gefinished in zo’n 3:46 (ietsje meer dan 42.195).
Het was 10x op een neer rennen op de boulevard langs de zee, met een verzorgingspostje in het midden. Onderweg steeds The Usual Suspects van de mensen die ik vaker tegenkom bij buitenlandse marathons. Hongaarse Zsolt met zijn eeuwige lach. Jürgen die net een tig-voudige bypass-operatie had gehad, en de benjamin Rico die als winnaar over de finish kwam (ondergetekende: 4e plek).
En dat wonder? Na de marathon voelde de knie een stuk beter.
Parcrous, organisator Trevor in actie
Ongeleufelijk blij mee, met de wedstrijden in Azie voor de boeg.
Leden van de Country Marathon Club die vandaag in actie kwamen (tevens de enige foto waar ik in Baku op sta):
