Volgende stop: Luttenberg. In eerste instantie wist ik niet dat ik hier al eerder was geweest, maar bij aankomst herkende ik het toch. Een jaartje of 4 geleden ook al het Sallands Cross Circuit gelopen en toen ook dit parcours aangedaan. Alhoewel, dit parcours… niet voor het eerst dit seizoen was het parcours weer gewijzigd, dit keer wegens “werkzaamheden in het bos”. Jaajaaaa. Geen idee, maar veel maakt het ook niet uit, de omstandigheden blijven voor iedereen hetzelfde.
Passage na bijna 4km
Geen spikes, geen trailschoenen, maar gewone hardloop(wedstrijd)-schoenen dus vandaag. Om half 12 van start. Eerst nog een minuut stilte voor iemand die op de deelnemerslijst stond, maar helaas onlangs de strijd tegen kanker verloor. Zijn vrienden mochten vooraan staan. Dat leverde een kleine beetje een drukke start op, want nadat het startschot klonk, wilde de snelle mannen toch er snel vandoor.
Na zo’n 150 meter was er een afslag naar rechts, waar het wat naar beneden liep. En waar ik al dacht een erg hoog tempo te hebben, liep mijn concullega voor het klassement zo op het oog met gemak mij voorbij. Pffff… ik heb het al eerder gezegd, ik loop al bijna op de max, die eerste honderden meters. Het resulteerde ook in een erg harde eerste kilometer in 3:34/minuut. Maar toch was het gaatje geslagen, ik had weer een kleine achterstand. Nou, lekker, dat wordt weer een zware dag. Kilometer twee liep ik nog niet echt in, maar ik verloor ook niets meer. En daarna kon ik toch weer inlopen.
Het was dus weer een grotendeels verhard parcours, maar toch met een paar stukken bevroren zandpaden (met verraderlijke bevroren richels) en na een kilomter of 4 nog een stukje om een plas heen wat ook onverhard was en er zelfs nog sneeuw lag.
Ongeveer tussen de 2,5 en 3km kon ik gelukkig weer aansluiten bij m’n directe concurrent. Direct maar weer inhalen, dan. Achteraf zei hij tegen me dat ie vanaf 3 kilometer er doorheen zat. Dat was te merken. Alhoewel ik niet achterom keek, hoorde ik niemand vlak achter me lopen. Dus weer was het een kwestie van gewoon doorstoempen. Er zat nog een pittig klimmetje in, maar de laatste kilometer was gelukkig weer goed te doen (iets aflopend?). En zo ging ik onbedreigd op de finish af. Een seconde voordat ik de finish passeerde hoorde ik opeens mijn naam vanuit het publiek. Leuk! Daar stond Raymond, mijn collega. En hij maakte ook nog snel even wat foto’s.
Hele goede zaken voor het klassement gedaan, vandaag. Nu 4 wedstrijden gewonnen van de 10, dus de overwinning in het eindklassement komt dichterbij.
We zijn er nog niet, maar het gaat goed!Volgende etappe: tweede kerstdag!
Bedankt dus Raymond en Spieker Fotografie voor de foto’s!
