bos
Vandaag stond de Wieringermeertrail op het programma. Niet direct naast de deur, samen met de heer trailfoto.nl op naar het westen. Ik had deze wedstrijd uitgekozen om nog eens goed te knallen, en zo ver mogelijk van voren te eindigen, maar er was een ontzettend sterk deelnemersveld. Kansloze zaak.
Ik wilde vandaag in het begin wel koste wat kost met de eersten mee, niet weer de aansluiting missen. Dat is me ongeveer 2 kilometer gelukt, daarna moest ik ze toch laten gaan. Ik ben toen op ongeveer 13e plek gaan lopen.
De organisatie had er een leuk parcours van gemaakt. Er was eerst een heuvelachtig rondje, waarna een klein stukje asfalt volgde naar het daaropvolgende bos. Hier volgden we een mountainbike-parcours. Een lange, bochtige single track (paadje waarop je eigenlijk geen plek hebt om in te halen) volgde toen kilometers lang. Wat mini-heuveltjes en leuke bruggetjes over het water. Op een gegeven moment liepen we het bos uit en moesten we aan het eind van een pad linksaf het (ongeveer een meter) hoge gras in.
brugje
Ik schat dat dat zo’n meter of 150 was. Plotseling zag ik mijn voorganger op de weg lopen die 20 meter verderop evenwijdig aan het “gras-pad” liep. Shit, liep ik verkeerd? Gelukkig (?) kon ik halverwege nog de overstap maken naar die weg. Maar aan het eind bleek toch dat ik goed liep; het gras-pas, de officiele route, maakte een extra lus, die wij nou niet maakten. Daardoor haalde ik een paar mensen in. Niet echt leuk om op die manier mensen in te halen.
Daarna moesten we opeens een draai naar links maken, het erf van een boerderij op. Huh? Liep ik weer fout? Nee, de mensen zeiden dat ik door moest lopen. Hop, de hooischuur in. Loop ik echt wel goed? Aan de andere kant van de schuur stonden de deuren weer open. Maar er stonden wel balen stro voor gestapeld. Vragend keek ik naar de boerin. Die knikte. Een aanloopje en een sprong, en ik landde aan de andere kant van de balen stro. De boerderij uitlopend zag ik de andere lopers weer voor me. Toch goed dus. Leuk gedaan!
We gingen het bos weer een stukje in.
Laatste meters
Nog een kilometer of 4 te gaan. Het zat me nog niet lekker dat ik een paar man had ingehaald, door een stukje parcours te missen. De loper achter me haalde me bij, nog even kortsluiten of ik (wij) echt wel degene waren die fout waren gelopen. Dat bleek wel het geval. Toen besloot ik de laatste kilometers nog wat kopwerk te doen voor de man, we haalden nog mijn voorganger in die mij op het verkeerde been (pad) had gezet. En verder geloofde ik het wel. Ik liet mijn medeloper de finish eerder passeren, hij was toch sterker vandaag, dan ga je hem niet inhalen omdat je een stukje parcours hebt gemist.
9e plek van de 200, dat zou anders een 12e plek zijn geweest denk ik. Nou, prima allemaal, de snelheid was nog wel aardig vandaag, maar er waren ander sterker. Nu op naar een hoogtestage in de Ardennen.
Je struikelde over de fotografen in deze wedstrijd:
