Kaartje wedstrijd
Nou, vanmorgen niet eens zo slecht opgestaan na de inspanningen van gisteren, had het slechter verwacht. Een dik uurtje naar het noorden, op naar het kleine dorpje Oster waar de volgende trail op het programma stond. Vooraf erg moeilijk om informatie over deze trail te vinden, en de organisatie antwoorde niet op emails (met een beetje hulp in het Frans geschreven). Deze trail was dan ook een stuk kleiner opgezet dan die van gisteren. Ik schat zo’n dikke honderd mensen stonden hier aan de start voor de 2 afstanden, de 13 kilometer en de 28. De organisatie ter plaatse was overigens prima.
Toch maar besloten om de 28 te doen, ik was hier tenslotte niet voor niets gekomen. Hop, daar gaan we weer. De eerste kilometers gingen wat moeizaam, daarna kwam de moraal weer wat terug. Ik had goede hoop hier te kunnen finishen. Dat was namelijk het doel vandaag, finishen. De beentjes trainen.
Hoogtemeters
Daarvoor had ik de rugzak maar in zijn geheel gevuld, 5 liter meegenomen. Hier ook 2 verzorgingspunten onderweg (plus nog een kleine waterpost). Het parcours was vandaag erg technisch, goed uitkijken waar je je voeten neerzet. En uiteraard het nodige klimwerk. Zo tegen de 8 kilometer had ik een maatje gevonden die lekker hetzelfde tempo liep. Helaas werd ik bij het verzorgingspunt op 8km de andere kant opgestuurd. Bleek dat m’n maat de 13km deed. Daar ging ik, helemaal alleen die Ardennen in.
Start
Gelukkig zag ik een kilometer of 2 verder andere lopers voor me. Toch lekker, de kans op een afslag missen wordt veel kleiner. De uitgezette route was weer mooi, die mogelijkheden heb je in de Ardennen natuurlijk. Stijgen, dalen, een klein riviertje oversteken, en zelfs een kilometer door een beekje lopen, het was erg afwisselend. Verrassend genoeg ging het vrij voorspoedig.
Maar weer tot zo’n kilometer of 4 voor het eind. Toen zat ik er wel zo’n beetje doorheen. En alhoewel ik zeker 6 liter (!) heb gedronken, was op 2 kilometer van het einde de rugzak leek. Maar hier hadden ze een aangename verassing voor de lopers in petto. Op zo’n kilometer van het einde stond er nog een 4e “verzorgingspost”. Nou ja, het enige vocht wat daar geschonken werd was een heerlijke goudgele rakker. Dat smaakte prima, en lestte ook de dorst,
Onderweg
zodat de laatste kilometer ook afgelegd kon worden. Ja, dat is die Belgen wel toevertrouwd. Snel ging het allemaal niet vandaag, maar ik finishte nog net een paar minuten binnen de 3 uur. Bij de finish stond er een flink bord spaghetti bolognese te wachten. Heerlijk opgesmikkeld, en op naar huis. De beentjes zijn weer wat sterker geworden, en de wedstrijden in de Ardennen lenen zich daar natuurlijk uitstekend voor.
Ik lees net dat ik nog 11e ben geworden (van de 43 finishers op mijn afstand) in een tijd van 2:58:13. Dacht dat er meer mensen op mijn afstand liepen, en ook voor me liepen. Nou ja, niet echt belangrijk.
