July 27th, 2013 – Swissalpine, Davos, Switzerland (30km)

Dat was de eerste van een serie van 4 (trail)wedstrijden in Zwitserland. Het trailrunnen is in Nederland enorm populair geworden, en dat was vandaag te merken, er stonden maar liefst 100 Nederlanders aan de start op de verschillende afstanden. De Swissalpine is dan ook één van de bekendste trailruns in de wereld. Startplaats Davos, en dat ligt behoorlijk hoog. Normaal gesproken heb ik geen enkele last van de hoogte, en ook nu leek er weinig aan de hand. Tot de eerste training! Ik kwam hier op woensdag aan, en op donderdag wilde ik nog even wat rustige intervallen doen. Nou, het gewone inloop-tempo was al genoeg om er intervallen van te maken, de hartslag moest duidelijk wennen aan inspanning op hoogte. Nou ja, je hebt het er maar mee te doen.
Ik had me oorspronkelijk ingeschreven voor de 21 kilometer, maar een collega vond uit dat er in het 30 kilometer parcours veel minder beklimmingen zaten. “Slechts” 400 meter omhoog (bleek bijna 700 te zijn), en 950 naar beneden (werd 1200), de finish was in een andere plaats. En aangezien ik toch op 1 afstand voluit wilde gaan, en klimmen niet mijn sterkste punt is, heb ik de inschrijving om laten zetten naar de 30 kilometer. Overigens, voor de mensen die klagen dat Nederlandse marathons duur zijn; ga niet hardlopen in Zwitserland!
Naar goed gebruik, op de vrijdag nog even 2 halve liters van het plaatselijke gerstennat achterover geslagen. U moet eens weten hoeveel goede voedingsstoffen er in bier zitten. Niet voor niets staat er ook bij deze wedstrijd weer een gratis halve liter bij de finish te wachten. Die zijn dan wel alcoholvrij, je kunt niet alles hebben.
Zaterdag was het vroeg dag. De start was om 7 uur. Volgens de boekjes moet je 3 uur voor de wedstrijd opstaan, maar met uw welnemen heb ik een uurtje gesmokkeld. Tegen half 7 meldde ik me bij het Spotzentrum Davos, waar het al behoorlijk druk was. Enige duizenden deelnemers gingen hier van start op 3 verschillende afstanden. Andere afstanden starten op een andere plaats of tijd. Onder bombastische muziek was om klokslag (koebel-slag) 7 uur de start, het heeft wel iets (dat bombastische, niet die tijd). Ik startte vrij vooraan, niet in het gedrang. In de 1e halve kilometer werd ik direct door 50 man ingehaald. Ow… Nou, dat gebeurt in Nederland ook wel eens, maar die haal je dan direct dubbel zo hard weer terug in. Eens kijken, 2e kilometer. Toen ik weer door 50 man werd ingehaald vond ik het niet leuk meer. Hier stonden geen koekenbakkers aan de start. Alhoewel het rondje door Davos een beetje vals plat was, was mijn snelheid niet echt slecht, ook niet super. Ik denk overigens dat je niet tegen een Zwitser moet zeggen dat dit vals plat is, ik denk dat je in je gezicht wordt uitgelachen. Er stonden overigens op dit vroege tijdstip al duizenden mensen publiek, zonder overdrijven. En heel erg enthousiast, alle deelnemers werden hartstochtelijk toegejuicht.
De eerste 10 kilometer gingen over asfalt. Zo rond kilometer 5 zat er al een klein klimmetje in. Niet mijn sterkste punt, zoals al eerder vermeld. Ik werd opnieuw door een aantal mensen ingehaald, maar het viel nog mee. Daarna een klein stukje afdaling. Nu komen we op mijn terrein. Ik pakte de mensen die me zojuist ingehaald hadden terug, plus nog een paar anderen. Maar! Toen kwamen we bij kilometer 10. Vanaf daar was het off-road, en direct werd de grote beklimming ingezet. Ik ging direct over op (snel)wandelen, ik zou het hardlopen nog geen 10 meter volhouden. Om me heen zag ik maar 1 ander persoon snel-wandelen, terwijl het toch nog behoorlijk druk was. We moesten een paar honderd meter hoogteverschil overwinnen, in een paar kilometer. Ik had het kaartje met profiel van de race vantevoren goed bestudeerd, Vanaf kilometer 15 moest het mijn race worden. Aan het eind van de klim werd ik nog ingehaald door een vrouw van minimaal mijn leeftijd, en ongeveer 2 turfjes hoog. Naar boven afgerond. De leeftijd naar beneden waarschijnlijk. Het sein om weer eens wat te gaan doen!
Het gekke is trouwens dat telkens bij het wandelen bergop mijn hartslag het hoogst van de race lag. Om nog maar eens aan te geven dat het mij gewoon niet gegeven is.
Affijn, de afdaling kon worden ingezet. En mijn motto is, je kunt een wedstrijd bergop niet verliezen, maar wel in de afdaling winnen. Winnen is hier spreekwoordelijk, de winnaar zal ongetwijfeld op dit moment al met een halve liter en de vermoeide beentjes in de lucht op een terrasje zitten. Ik had geen idee van mijn positie, ook doordat er 3 afstanden door elkaar liepen. Maar goed, de afdaling dus. Zoals gewend, en nog steeds snap ik het niet goed, stormde ik weer een compleet pak aan deelnemers voorbij. En om het verhaal van de hartslag af te maken, ik haalde hier snelheden van boven de 17 kilometer per uur, maar de hartslag was hier dan weer het laagst.
Het was wel een klein risico, op zo’n pad met stenen met volle snelheid mensen inhalen. Vooral als dat pad erg klein is, en er een afgrond naast ligt. Leuk detail trouwens, in de beklimming waar ik helemaal naar de kloten was, kwam er uit die afgrond een Zwitserse Heidi van een jaar of 16 met haar schaapjes met ferme pas uit die afgrond. Dat was nog een stuk steiler dan ons pad!
Oke, terug naar de wedstrijd. Ik schoof op in de groep. Nog zo’n kilometer of 8 te gaan. Maar ho es eemm? (Drents) Daar kwam weer een beklimming. En ik was aardig naar de kloten. Ik heb het zojuist nog even op het profiel-kaartje terug gekeken, en daar staat hij inderdaad op, maar nauwelijks waarneembaar. Niet op gerekend. En het was toch echt heel zwaar. Ik zat er op dat moment even helemaal doorheen. Ik werd weer door Jan en z’n alleman ingehaald en de moed zakte me even in de schoenen.
We kwamen bij een treinovergang. Ting, ting, ting. Potver, ook dat nog! Gelukkig kregen we voorrang op het boemeltje. Ik weet niet of u wel eens dat programma op tv hebt gezien van zo’n oude trein die door een prachtig bergachtig landschap voert. Nou, daar liepen we! Het moet gezegd worden, het was werkelijk schitterend. Alleen jammer dat je daar weinig oog voor hebt, als je totaal naar de kloten bent.
De laatste kilometers gingen in, en de weg (pad) ging ook weer naar beneden. Alhoewel dus naar de kloten, gaat zoals gezegd ook in volle snelheid in de afdaling mijn hartslag naar beneden. Ik kon dus nog de laatste krachten aanboren, en Jan en Alleman weer inhalen. Toen gebeurde er iets opmerkelijks. Vlak voor de finish werd ik in de afdaling ingehaald (!!). What the f***?!? Dat was me nog nooit gebeurd. Ik kon de beste man ook niet volgen, maar we waren bijna bij de finish. Ik zag verder ook geen deelnemers meer voor me. Ik ging naar de linkerkant van de weg, waar de finish van de 30 kilometer was. En toen zag ik toch echt dat de man die me in de afdaling inhaalde de rechterkant koos, het pad voor de deelnemers van de 78 kilometer! DAT-IS-NIET-MOGELIJK. Dat was dus wel mogelijk. Nou ja, sterkte, ik ben gefinished. Bij de finish hadden ze bananen, bouillon voor het nodige zout (het zou 30 graden worden), sportdrank en water. Binnen een minuut 2 van elk achterover geslagen en de inwendige Gertjan kwam weer een beetje bij zijn positieven. Nog behoorlijk wat buitenlanders gesproken bij de finish, er leken mij ook meer buitenlanders mee te doen dan Zwitsers.
Toch zojuist de uitslagen gezien, de eerste buitenlander finishde pas als 10e!
En dan ben ik toch zeer tevreden met mijn uiteindelijk 27e plaats van de bijna 500 finishers op mijn afstand. Zoals een Zweed of Noor al zei, Holland is flat as a pancake. Klimmen zit normaal gesproken niet in ons bloed, en bij mij ontbreekt het totaal. Eindconclusie: Prachtige race, schitterende uitzichten en best wel een mooi resultaat.
Maar nu eerst: BIER!!

Update:
De statistieken:
Precieze afstand: 29,51km
Tijd: 2:19:47
Klassering: 27 (van 491 finishers)
Hoogtemeters: +689 -1200
Gemiddeld tempo: 4:44/km
Gemiddelde hartslag 162
Maximale hartslag: 176 (beide waarden vergelijkbaar met een marathon)
Verbrande calorieën: 1936 (een man van mijn leeftijd heeft 2000 calorieën per dag nodig)
Langzaamste kilometer: 7:51 (km 25)
Snelste kilometer: 3:27 (km 18)
Tijden Nederlanders op de 30km:
1. Gertjan 2:19:47
2. Ellen 3:13:03
3. Petra 3:34:19
4. Anne (man) 3:41:37
5. Claudette 4:09:33
Nee… we zijn geen klimnatie…

Gelukkig geen klimfoto’s. Misschien over 2 weken. Door de sneeuw….