profiel
Het herstel van de Swissalpine liep niet erg voorspoedig. De kuitjes waren nog niet helemaal hersteld. Gek genoeg was bergop minder pijnlijk dan bergaf. Wel jammer, aangezien ze hier bijhouden wie het snelst bepaalde stukken van het parcours loopt. Ik had wel eens willen zien wie hier de koning van de afdaling is! Helaas, de koning moest voorzichtig aan doen. Nou is dat bergop geen enkel probleem, hoor. Helemaal niet omdat het kwik weer eens de 30 graden voorbij ging. Maar voorzichtig aan doen was dus het motto. De afdalingen van afgelopen zaterdag hebben de spiervezeltjes in de kuiten wat meer opgerekt dan de bedoeling was. En in principe staat over 3 dagen de volgende wedstrijd op het programma.
Vandaag geen enkele kans op een goede klassering. Hopen dat de beentjes het houden en finishen was het doel.
Weinig buitenlanders aan de start vandaag (ik telde er 3 op de startlijst, including moi), maar voor de start kwam ik een in Zwitserland wonende Amerikaan tegen. Waar ik woonde in Nederland? Och, een klein plaatsje. Oh, hij kende alleen Emmen en Apeldoorn, waar hij regelmatig voor z’n werk komt. Tja, dan ben je snel uitgepraat, natuurlijk. Huh???
De eerste 10 kilometer liep ik met de Amerikaan. We hadden niet echt veel snelheid, maar dat vond ik prima. Uiteindelijk bleek het namelijk ook geen 10% stijgingspercentage te zijn, maar veel meer nog, met wat vlakke stukken er tussen. Hardlopen was niet aan de orde. Het was rustig naar boven wandelen. Pffff, had beter een pikhouweel mee kunnen nemen, niet normaal meer. Maar goed, na 10 kilometer kwam er weer een vlak stukje, en toen de Amerikaan daar ook bleef wandelen, ging ik er maar vandoor, wel in een rustig (hardloop)tempo. Daarna begon direct het klimmen weer.
Oxygen m’n hoela!
Na 14 kilometer besefte ik me ineens dat het nog maar 2 kilometer klimmen was. De laatste 5 waren immers omlaag. De opluchting was van tijdelijke aard. De 2 kilometer waren erg stijl, en duurden daardoor erg lang. Heb maar niet te veel naast me gekeken, het afgrondje in.
Eindelijk op de top. De afdaling was daarna ook nog erg stijl, en ik moest sowieso de kuitjes iets te veel inspannen naar mijn mening, om niet te snel te gaan. Verder probleemloos de finish gehaald. 71e van de 158 mannen (apart klassement mannen/vrouwen) in 3:00:34. Helaas keek ik pas in de laatste seconden naar de tijd op m’n horloge, anders was het misschien nog leuk geweest om binnen de 3 uur te eindigen. Nou ja, lekker belangrijk.
Als de spiertjes hiervaan herstellen (en dat is maar de vraag), was het een prima training. Voor mij geen race om nog een keer te lopen, maar de organisatie was prima, met verzorgingsposten om de 3 kilometer, wat vrij zeldzaam is bij een trail. Afsluiten nu, toevallig is 1 augustus hier de nationale feestdag.
Zondag staat de volgende wedstrijd gepland. Kijken of dat lukt.
Oh, ben bang dat er geen foto’s verder komen, ik zal u nog even vervelen met het uitzicht vanuit m’n hotelkamer met prive balkon:
Leysin